Verslag van familie Seelt:

Twee foto's die goed aangeven wat er in deze drie weken is gebeurd.
Op de eerste foto: Marlena na aankomst in tranen met heimwee naar huis.
 

Ook Patrycija barstte regelmatig in tranen uit.
Tweede foto: het resultaat van 3 weken in Nederland

• Grote tassen ingepakt klaar voor vertrek naar Polen.
• Beide meisjes 2 kilo zwaarder naar huis.
• in drie weken totaal omgedraaid, zo bedeesd als in de eerste dagen zo uitbundig in de dagen erna.
• Favoriete hobby; naar de shop met de car.
• Na 2 1/2 week eindelijk onder de douche gekregen; eerst laten voelen dat het water warm was en daarna gingen ze wel 2x per dag
• Meest gespeelde spel: Mens Erger Je Niet (van 's morgens vroeg tot 's avonds laat) "Kunnen het spel niet meer zien".
• Eerste dagen hebben ze bijna niets gegeten; daarna waren de potten chocoladepasta niet meer aan te slepen.
• De blikjes cola waren nergens veilig want die verdwenen als sneeuw voor de zon!
• de taal was in het begin een struikelblok, maar naar 1 week hebben wij geen vertaallijst meer nodig gehad.

Het was goede morgen, welterusten, en overmorgen werd gewoon jutro jutro. (2x morgen)

Cultuur was niet aan hen besteed en de Nederlandse normen en waarden weken erg veel af met die in Polen.
Een corrigerend woord was af en toe wel nodig want ze kenden hun grenzen niet.

-Ze hebben wel leren afwassen en ook tuinonderhoud en dieren voederen was hun hobby.

Vol met indrukken en gedouched en wel zijn ze weer vertrokken naar Polen.
Alle inkopen konden nog net met de bus mee.

De dag erna ontvingen wij een e-mail van Marlena dat de familie heel dankbaar was voor alle goede zorgen.

Daarna nog enkele malen contact gehad per e-mail.

Zo een simpel bedankje per e-mail deed ons heel goed en al hebben wij nog niets gehoord van Patrycija wij weten dat deze drie weken van groot belang zijn geweest voor hun ontwikkeling en dat deze reis voor hen onvergetelijk zal zijn.

Dat geld ook voor ons, want deze drie weken hebben enorm veel energie gekost maar waren het ten volle waard.

En nu gaan wij vakantie vieren want daar zijn we wel aan toe.

Evelien en Karel Seelt

Swifterbant